គរុកោសល្យ វិធីសាស្ត្របង្រៀន (ភាគ៤)

ច.វិធីហ្វឹកហ្វឺនៈ

វិធីហ្វឹកហ្វឺនគឺជាការហាត់រៀនដដែលៗឲ្យបានច្រើន ដងទៅលើ សកម្មភាពដែលបាន កំណត់សំដៅធ្វើឲ្យកើតបានជារូបរាងក្នុងការពង្រឹង ពង្រីកចំណេះដឹង ចំណេះធ្វើ និងបំណិន ប្រសប់ ដែលចាំបាច់ ។វិធីហ្វឹកហ្វឺនគឺជាការ ហាត់ឲ្យស្ទាត់ការពង្រឹងនិងក្តាប់ឲ្យបានច្បាស់លាស់ពីចំណង ទាក់ទង តាមស្មារតីដែលកើតបានជារូបរាង ហើយបង្កើតបានជាចំណងទាក់ទងថ្មីក្នុងស្មារតី រួចចំណងទាក់ទង ថ្មីនេះ ត្រូវបានយល់ជ្រួតជ្រាបគួបផ្សំទៅនឹងចំណេះដឹងដែលមានរួចស្រេចមកហើយ ។ គេបែងចែកវិធីហ្វឹកហ្វឺន ទៅតាមមូលដ្ឋានផ្សេងៗគ្នាជាច្រើនដូចជា៖ – ហ្វឹកហ្វឺនឲ្យស្ទាត់ៈ ស្ទាត់សរសេរ និយាយ អាន រាប់ គិត… ។ –ហ្វឹកហ្វឺនតាមលំនាំនៃការបង្រៀនៈក្តាប់បានចំណេះដឹងថ្មីបណ្តុះបណ្តាលចំណេះធ្វើ បំណិនប្រសប់ថ្មី អនុវត្តចំណេះដឹងថ្មី ពង្រឹងចំណេះដឹងថ្មី និងសិក្សាសារឡើងវិញ ។ –ហ្វឹកហ្វឺនតាមលក្ខណៈពិសេសៈ ពិនិត្យសង្កេតលើវត្ថុ បាតុភូតដែលលើកយកមកសិក្សា ផ្គូរវត្ថុបាតុភូត វិភាគវែកញែក កំណត់និមិត្តរូប ។ –ហ្វឹកហ្វឺនតាមកម្រិតនៃភាពជាម្ចាស់ការៈ ហ្វឹកហ្វឺនឲ្យស្ទាត់ក្នុងការបង្កើតឡើងវិញការអនុវត្ត ការច្នៃប្រឌិត ។ វិធីហ្វឹកហ្វឺនត្រូវរៀបចំឡើងក្នុងគោលបំណងជួយសិស្សឲ្យ៖ –ពង្រឹងបាននូវចំណេះដឹង ហាត់ពត់ចំណេះធ្វើ និងបំណិនប្រសប់ –ធ្វើឲ្យសតិបញ្ញារបស់សិស្សអភិវឌ្ឍបានយ៉ាងរឹងមាំ –ហាត់ពត់ លត់ដំបាននូវចរិតម្ចាស់ការក្នុងការសិក្សា –ទម្លាប់ល្អក្នុងពលកម្មច្នៃប្រឌិត មានកម្រិតអំណត់អត់ធ្មត់ព្យាយាម –ហ្វឹកហ្វឺនឲ្យស្ទាត់ បណ្តុះបណ្តាលចំណេះធ្វើ ចងចាំបានយូរ –អនុវត្តចំណេះដឹងថ្មី –មានទំនុកចិត្ត ក្លាហាន ទម្លាប់ល្អក្នុងការធ្វើកិច្ចការ… ។ ដូចនេះ វិធីហ្វឹកហ្វឺន គឺជាវិធីមួយដែលមានឥទ្ធិពលច្រើនទៅលើសកម្មភាពនៃការសិក្សា អប់រំដែលធ្វើឡើងក្នុងគោលបំណង បង្ហាត់បង្រៀនឲ្យសិស្សទទួលបាននូវចំណេះដឹង ចំណេះធ្វើ បំណិនប្រសប់ មានភាពតស៊ូ ក្លាហាន អត់ធ្មត់ ព្យាយាម ប្រមូលផ្តុំបាននូវ ស្មារតីប្រុងប្រយ័ត្ន… ។ ឆ. វិធីសិក្សាសារឡើងវិញៈ វិធីសិក្សាសារឡើងវិញ គឺជាវិធីម្យ៉ាងដើម្បីពង្រឹងពុទ្ធិ ហើយប្រើប្រាស់ពុទ្ធិនោះទៅក្នុង សកម្មភាពប្រតិបត្តិ។ ជាវិធីរំលឹកឡើងវិញនូវបណ្តាសេចក្តីសន្និដ្ឋាន ការបូកសរុបបណ្តាបញ្ហាទ្រឹស្តី ដែលមានចារឹកជាក្រិត្យក្រម ។ ចំណែកលោក កូម៉ិនស្គីជាគរុកោសល្យវិទូ ជាតិឆេកូ បាននិយាយថាៈ វិធីសិក្សា សារឡើងវិញ រួមចំណែកជួយឲ្យសិស្សក្តាប់ បាន ចំណេះដឹងចំណេះធ្វើបំណិនប្រសប់បង្កើតបានជាលទ្ធភាពដ៏ងាយស្រួលឲ្យ សាស្ត្រាចារ្យ ក្នុងកំណែប្រែទាន់ពេលវេលា ចំពោះកំហុស ឬកង្វះខាត បន្តិចបន្តួចក្នុងចំណេះដឹងរបស់ សិស្ស។ ម្យ៉ាងទៀតធានាបាននូវឯកភាពក្នុងការ អភិវឌ្ឍរបស់ សមូហភាព សិស្សក្នុងថ្នាក់ រៀន ជួយឲ្យសិស្សហ្វឹកហ្វឺនបានចំពោះ ចំណេះធ្វើ ក្នុងការអនុវត្ត ឲ្យបាន ត្រឹមត្រូវ ហើយពង្រីកបានចរិកសកម្ម និងជាម្ចាស់ការក្នុងចលនានៃការគិត ក៏ដូចជាសមត្ថភាព អភិវឌ្ឍក្នុងស្មារតីប្រុងប្រយ័ត្ន។ ឯលោក អ៊ូ ជិនស្គី ជាគរុកោសល្យវិទូជាតិរូស្ស៊ីបាន ពោល ថាៈ ”ការសិក្សាសារឡើងវិញជួយសិស្សឲ្យពង្រឹង និងស៊ីជម្រៅបានទៅលើ ចំណេះដឹង ហាត់ពត់និងកែតម្រូវទៅលើបញ្ហាដែលមិនត្រឹមត្រូវហើយសំខាន់បំផុតនោះ គឺការ អភិវឌ្ឍ នៃការគិត” ។ គេបែងចែករូបភាពនៃវិធីសិក្សាសារ ឡើងវិញដូចតទៅ៖ –តាមគរុកោសល្យវិទូ និងអ្នកនិពន្ធៈ ការសិក្សាសារឡើងវិញនៅដើមឆ្នាំសិក្សាជា ប្រក្រតី តាមបែបបូកសរុប និងតាមដំណាច់ឆ្នាំសិក្សា ។ –តាមលក្ខណៈជាក់ស្តែងៈការសិក្សាសារឡើងវិញនៅដើមឆ្នាំសិក្សាដើម្បីពង្រីកជំហាន ដំបូង តាមការហ្វឹកហ្វឺនឲ្យស្ទាត់តាមបែបបំពេញបង្គ្រប់ តាមបែបស៊ីជម្រៅ តាមបែបទូទៅ កម្មនិង ប្រព័ន្ធកម្ម ។ ដូចនេះ វិធីសិក្សាសារឡើងវិញ គឺមានផលប្រយោជន៍យ៉ាងខ្លាំងសម្រាប់សាស្ត្រាចារ្យ យក មកអនុវត្តក្នុងកិច្ចការបង្ហាត់បង្រៀនដល់សិស្ស ដើម្បីឲ្យសិស្សទទួល បាននូវ ការចងចាំបានល្អ មានសមត្ថភាពក្នុងការគិត មានភាពជាម្ចាស់ការ អភិវឌ្ឍផ្នែកចំណេះដឹង ចំណេះធ្វើ និងបំណិនប្រសប់ប្រកបដោយសុពលភាព ។ ម្យ៉ាងទៀត វិធីនេះបានធ្វើ ឲ្យសិស្សមានភាពសកម្មក្នុងការសិក្សា នៅសាលា និងនៅផ្ទះទៀតផង ។ ហេតុនេះការ ប្រើប្រាស់នូវវិធីសិក្សាសារឡើងវិញ គឺក្នុងគោលបំណងបង្កើននូវ សមត្ថភាព ក៏ដូចជាការអភិវឌ្ឍនូវប្រាជ្ញាស្មារតី ចំណេះដឹង ចំណេះធ្វើ បំណិន ប្រសប់ឈរលើ ភាព បំរុង ប្រយ័ត្ន និងសកម្មភាពនៃការគិតប្រកប ដោយភាពត្រឹមត្រូវ និងវៃឆ្លាត ។